Educación

O equipo participante consta de 6 alumnos de 1º de Bacharelato, 3 alumnas e 3 alumnos, da rama de ciencias

Un grupo de seis alumnos do instituto Manuel Murguía de Arteixo comandado por un profesor de tecnoloxía levan traballando meses na fabricación dun satélite de órbita baixa que será lanzado o vindeiro martes, 23 de abril, desde un aeródromo de Cerceda a unha altura de mil metros.

Durante a súa baixada en paracaídas o pequeno artefacto recollerá datos de todo tipo e enviaraos en liña a través de Internet. Esta iniciativa é o resultado de aceptar por parte deste grupo de alumnos do Manuel Murguía o denominado desafío CanSat, que é unha iniciativa da Axencia Espacial Europea que desafía a estudantes de toda Europa a construír e lanzar un mini satélite do tamaño dunha lata de refresco.

Un CanSat é unha simulación dun satélite real, integrado dentro do volume e a forma dunha lata de refresco. O desafío para os estudantes é adaptar todos os subsistemas principais que se atopan nun satélite, como a enerxía, os sensores e un sistema de comunicación, dentro deste espazo tan reducido. O CanSat debe recuperarse san e salvo para o que se utiliza un paracaídas. Para subilo a un quilómetro de altura, o grupo científico de Arteixo utilizará un dron, que despegará o martes desde un aeródromo en Cerceda.

Neste sentido, xa co CanSat case listo, o grupo CosmoMurguía subirao nun dron ata unha altitude de aproximadamente un quilómetro. Entón comezará a súa misión. Durante a caída realízase un experimento científico e unha demostración tecnolóxica ademais de lograr unha aterraxe segura e analizar os datos recompilados.

Ramón Pasandín, o mentor do equipo, é profesor de educación secundaria na disciplina de Tecnoloxía e tamén na de Sistemas electrónicos. Na súa carreira profesional ha traballado na industria nos departamentos de I+D+i, programando e desenvolvendo maquinaria e procesos industriais automáticos, poñendo en marcha centrais e asesorando en procesos industriais. Aínda que é a primeira vez que participa no desafío CanSat, gañou premios cos seus alumnos en diferentes concursos como o desafío STEM da consellería de educación, Galiciencia, Fundación Alcoa, Cinema na escola entre outros.

O equipo participante consta de 6 alumnos de 1º de Bacharelato, 3 alumnas e 3 alumnos, da rama de ciencias do IES Manuel Murguia de Arteixo (A Coruña).

Todos os participantes están ao tanto das xeneralidades do proxecto, pero cada un ten labores específicos. A repartición de roles foi por elección e afinidade de cada alumno/a e estes son por orde alfabética os seguintes:

• Zaira Castro García: Community Manager
  Responsable de construír e administrar a comunidade en liña e xestionar a identidade e a imaxe do noso proxecto Cosmomurguía, creando e mantendo as RR.SS. e encargada da comunicación fronte os medios.
• Ángela Castro Mata: Reporteira na transmisión en streaming, retransmitindo o desafío con comentarios, entrevistas, gráficas, datos e imaxes desde o propio satélite para todo o mundo en tempo real.
• Guillermo Domínguez Fernández: Realizador na transmisión mundial do acontecemento, elixindo en cada momento o máis interesante a transmitir. Desarrollador da captura, deseño e adaptación das diferentes gráficas, datos, imaxes e entrevistas a retranmitir.
• Hugo Nuñez Cristia: Desenvolvemento da estrutura da carcasa do CanSat e das divisións internas para a disposición segura e practica do hardware do satélite. Dado á gran cantidade de compoñentes e o pouco espazo do CanSat o deseño da distribución de equipos para o seu emprazamento practico e seguro foi todo un reto de imaxinación.
• Celia Pampín Souto: Responsable de programación dos diferentes compoñentes do CanSat. Microcontroladores, Raspberry, LAN, Plataforma IoT, web, etc.
• David Velo Xesto: Cálculo, deseño e realización do sistema de caída controlada do CanSat.
  Calculo, deseño e realización da baliza de sinalización telecomandada desde terra.

Obxectivos da misión

Cando o grupo CosmoMurguía expúxose participar no desafío CanSat o primeiro que pensaron foi poder gravar e fotografar o lanzamento desde unha cámara subxectiva no propio CanSat. Máis tarde decidiuse realizar unha transmisión mundial en tempo real coma se dun lanzamento desde Cabo Cañaveral ou da Guayana francesa tratásese. Querían que todo o mundo que se conectase en liña gozase do momento igual que o grupo do instituto de Arteixo.
O desafío é grande porque transmitir esa cantidade de datos desde unha altitude duns 1000 metros cunhas limitacións de tamaño, peso e orzamento é complicado; pero como seguidores das noticias da carreira espacial e comunicacións actuais coñecían a constelación de satélites Starlink de Elon Musk na órbita baixa da terra e o seu novo servizo Direct to Cell aínda en desenvolvemento. Están convencidos que ese servizo será unha revolución ao poder conectarse a unha rede dun gran ancho de banda sen ningún equipo adicional, simplemente cun pequeno modem e dará cobertura mundial tanto para persoas como dispositivos IoT.

O interese científico da misión é saber se é factible a emisión de datos atmosféricos, temperatura, presión e humidade, por outros medios que non sexan os de transmisión por radio e aproveitando estes medios transmitir en tempo real, imaxe, posición, velocidade de diferentes formatos, intercambio de datos IoT, páxina web e plataformas de streaming.